در مقاله انواع فیبر نوری و نحوه ی ساختار آن ها به طور تخصصی و مفصل کابل های فیبر نوری مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله به بررسی نحوه ی رنگ بندی کابل های فیبر نوری خواهیم پرداخت.
فیبر نوری یک تار شیشه ای باریک است که نور می تواند در این تار مسافت های بلندی را بپیماید و اطلاعات را با خود حمل نماید. فیبر نوری بر خلاف دیگر بستر ها، اطلاعات را بصورت سیگنال های الکتریکی یا الکترومغناطیسی ارسال نکرده بلکه اطلاعات را بصورت نور با طول موج لیزر ارسال می کند. بنابراین، شما از یک طرف سیگنال دیتای خود را به پالس های نوری تبدیل و بصورت ۰ و ۱ نوری ارسال کرده و از طرف دیگر این صفر و یک ها را تشخیص داده و به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کنید.
تا به امروز موارد بسیاری از خطاهای انسانی در انتخاب نوع فیبر توسط کارشناسان و یا کاربران بخش فناوری شبکه مشاهده گردیده است که این خطاها باعث سردرگمی کارشناسان می گردد. به همین منظور استاندارد رنگ بندی کابل های فیبر نوری تحت عنوان، EIA/TIA-598 توسط سازمان Telecommunications Industry Association’s برای فرآیند کابل کشی فیبر نوری و نصب و سربندی تارهای نوری تعریف گردیده است و ضرورتی در اجرای کابل کشی را فراهم نمود تا کارشناسان و کاربران شبکه با مشکلات عدم شناسایی نوع فیبر مواجه نگردند.
رنگ روکش بیرونی فیبر و همچنین چاپ روی کابل فیبر نوری در انواع کابل های نوری از جمله توزیع شده، کابل های به هم پیوسته و کابل های Breakout معیار مهمی جهت شناسایی نوع فیبر، اندازه قطر تارهای نوری و تعداد فیبر می باشد.
با توجه به استاندارد
نکته: در برخی از کابل های مورد استفاده در محیط های بیرونی برای رعایت استاندارد های ضروری تر مانند عدم نفوذ آب و یا مقاومت در برابر اشعه های ماوراء بنفش و یا پوسیدگی ( کابل های Outdoor ) رنگ روکش بیرونی مشکی و یا طوسی می باشد ، در این صورت توصیه می گردد حتما اطلاعات فنی کابل سفارش داده شده با اطلاعات مندرج به صورت چاپ و یا نوشتار برجسته بر روی کابل مطابقت داشته باشد و تولید کننده موظف به چاپ تمامی معیارهای ضروری استاندارد است تا کارشناسان نصب و متصدیان بهره برداری با مشکل جدی در شناسایی و تجهیز زیر ساخت شبکه مواجه نشوند.
در داخل کابل های فیبری چندگانه، هر یک از فیبرها مطابق با کد رنگ فیبر هستند. آنها غالباً با روکش ها، بافر یا تیوب های رنگی روی هر فیبر از یکدیگر متمایز می شوند. مطابق با استاندارد EIA/TIA-598، فیبرهای داخلی به صورت گروهی از 12 فیبر کدگذاری شده اند و در جهت عقربه های ساعت شمارش می شوند.
برای کابل های دارای تیوب های بافر چندگانه با 12 رشته یا کمتر، هر تیوب مشابه با کد رنگ فیبری که در زیر آمده است، شماره گذاری و رنگ بندی می شود. برای مثال رنگ تیوب 1 آبی می باشد، رنگ تیوب 2 نارنجی می باشد و …. .
برای کابل هایی که بیش از 12 رشته دارند، کد رنگ کابل فیبر نوری تکرار می شود. 12 رنگ اصلی برای فیبرهای نوری تعریف می شود و مابقی فیبرها بر اساس همین 12 رنگ اصلی بصورت مشتقی از این رنگ ها در داخل کابل قرار می گیرند. برای مثال در داخل یک تیوب با 24 فیبر نوری دوبار رنگ آبی خواهیم داشت که یکی از آن ها با نقطه چین یا یک خط و یا نوار مشکی یا سفید از دیگری قابل شناسایی می باشد.
ترتیب رنگ های فیبرهای داخلی به صورت زیر می باشد:
کانکتورهای فیبر نوری بخشی از کد رنگ فیبر هستند. استایل های پولیشی مختلفی برای انتهای فیبر وجود دارد. کانکتورهای پرش های فیبری و آداپتورهای mating برای شناسایی دارای کد رنگی هستند. ظهور اتصالات فی مانند FC و ST رمزنگاری رنگ کانکتور را دشوار کرده است، بنابراین اغلب از بوت های strain relief رنگی استفاده می شود. رنگ بوت ممکن است در بین تولیدکنندگان متفاوت باشد.
کد رنگ کابل فیبر نوری سیستمی است که به ما کمک می کند تا نوع فیبر را به صورت بصری از رنگ روکش فیبر، کانکتور فیبر، بوت فیبر و غیره تشخیص دهیم. رمزگذاری رنگ فیبر نوری برای مهندسین فیبر نوری در حین اتصال کاربردی می باشد، زیرا فیبرهای رنگی به اطمینان از تداوم کدهای رنگی در طی اجرای کابل کمک می کنند. بنابراین، کدگذاری رنگ کابل های فیبر در ارتباطات فیبر نوری مانند کدگذاری رنگ جفت های پیچ خورده در سیستم های سیم کشی مسی ضروری و مهم می باشد.
تکنولوژی EnergyWise سیسکو چیست؟