انواع پروتکل های مسیریابی

هدف از پروتکل های مسیریابی، یادگیری مسیرهای موجود در شبکه سازمانی، ایجاد جداول مسیریابی و تصمیم گیری در مورد مسیریابی می باشد. از منظر انواع پروتکل های مسیریابی برخی از متداول ترین آنها عبارتند از: IGRP ،EIGRP ،OSPF  و IS-IS.

این پروتکل ها در دو گروه پروتکل مسیریابی از جمله پروتکل Link state و پروتکل distance vector قرار می گیرند:

ـ پروتکل های Distance vector:

این پروتکل ها جدول مسیریابی خود را برای تمامی همسایگانی که به طور مستقیم به آن ها متصل هستند، در فواصل زمانی مشخص و با پهنای باند بالایی انتشار می دهند و به آرامی همگرا می شوند. هنگامی که یک مسیر از دسترس خارج می شود، تمام روترهای شبکه باید جدول های مسیریابی خود را بر اساس اطلاعات جدید به روز کنند. مشکل این پروتکل ها این است که هر روتر مجبور است که اطلاعات جدیدی را به همسایگان خود اطلاع دهد، در نتیجه مدت زمان زیادی طول می کشد تا همه روترها دید دقیقی از شبکه داشته باشند. این پروتکل ها از subnet maskهای ثابت استفاده می کنند که مقیاس پذیر نیستند.

ـ پروتکل های Link state:

پروتکل های مسیریابی Link state نوع دوم پروتکل های مسیریابی می باشند. هدف اصلی این پروتکل ها مانند پروتکل های distance vector پیدا کردن بهترین مسیر به مقصد با روش های مختلف می باشد.  پروتکل های Link state اطلاعات مسیریابی را تنها در زمان بروز تغییرات انتشار می دهند، به همین دلیل به صورت موثر از پهنای باند استفاده می کنند. در این حالت روترها به جای جدول مسیریابی، تنها تغییرات را انتشار می دهند، در نتیجه باعث افزایش سرعت همگرایی می شود.

پروتکل مسیریابی اطلاعات جدید را در اختیار تمام همسایگان در یک شبکه قرار می دهد و تلاش می کند تا با اطلاعات مسیریابی جدید شبکه را همگرا کنند. این پروتکل ها از subnet masks با طول متفاوت استفاده می کنند که هم مقیاس پذیر هستند و هم مسیریابی را بهتر انجام می دهند. آنها همچنین نسبت به پروتکل های مسیریابی distance-vector به CPU و حافظه بیشتری نیاز دارند و پیکربندی آن سخت تر می باشد.

معرفی انواع Cisco IOS و نحوه انتخاب لایسنس

انواع پروتکل مسیریابی:

1ـ پروتکل (Interior Gateway Routing (IGRP:      

پروتکل IGRP یک پروتکل مسیریابی distance vector می باشد که توسط سیستم های سیسکو برای مسیریابی چندین پروتکل در شبکه های کوچک و متوسط سیسکو مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین از این پروتکل تنها باید در روترهای سیسکو استفاده کنید.

IGRP پروتکل های IP،IPX ، Decnet و AppleTalk را مسیریابی می کند که این امر باعث می شود تا پروتکل IGRP برای مشتریانی که از پروتکل های مختلف زیادی استفاده می کنند، تطبیق پذیر باشد. پروتکل IGRP مقیاس پذیرتر از پروتکل RIP می باشد زیرا از تعداد 100 هاپ (hop) پشتیبانی می کند، هر 90 ثانیه یکبار جداول مسیریابی را اطلاع می دهد و از ترکیبی از 5 معیار مختلف برای انتخاب بهترین مسیر به مقصد استفاده می کند.

2ـ پروتکل (Enhanced Interior Gateway Routing (EIGRP:

پروتکل مسیریابی EIGRP یک پروتکل مسیریابی هیبریدی می باشد که توسط سیستم های سیسکو برای مسیریابی چندین پروتکل در یک شبکه سازمانی سیسکو مورد استفاده قرار می گیرد. این پروتکل از ویژگی های پروتکل های مسیریابی distance vector و link state پشتیبانی می کند.

EIGRP پروتکل های مشابه (IGRP (IP ،IPX ، Decnet و Appletalk را مسیریابی می کند و از معیارهای ترکیبی مشابه پروتکل IGRP برای انتخاب بهترین مسیر به مقصد استفاده می کند.

علاوه بر این، گزینه ای برای توازن بار ترافیک از طریق مسیرهای با هزینه برابر و نابرابر در این پروتکل  وجود دارد. در پروتکل EIGRP خلاصه سازی آدرس های شبکه به صورت اتوماتیک بوده که البته می توان آن را به صورتی پیکربندی کرد که خلاصه سازی در محدوده مشخصی صورت گیرد. توزیع مجدد در بین پروتکل های IGRP  و EIGRP  به صورت خودکار انجام می گیرد. همچنین این پروتکل از تعداد 255 هاپ(hop)  و subnet masks با طول متغییر پشتیبانی می کنند.

3ـ پروتکل (Open Shortest Path First (OSPF:

پروتکل OSPF یک پروتکل مسیریابی link state می باشد که به عنوان یک استاندارد برای مسیریابی IP در شبکه های بزرگ با چند فروشنده مورد استفاده قرار می گیرد. پروتکل link state برای ارتباط اطلاعات مسیر، یک اطلاعیه برای تمام همسایگان متصل در یک ناحیه ارسال می کند. در هنگام راه اندازی هر روتر فعال شده با OSPF ، بسته های hello  را برای همه روترهای OSPF متصل ارسال می کند. بسته های hello  حاوی اطلاعاتی نظیر زمان سنج های روتر،ID  روتر و subnet mask می باشند. اگر روترها در مورد اطلاعات به توافق برسند ، آنها همسایه پروتکل OSPF می شوند.

روترهای همسایه با تغییر پایگاه داده ی link state یک مجاورت یا adjacencies ایجاد می کنند. روترهای موجود در لینک های point-to-point و point-to-multipoint بطور خودکار مجاورت ها را ایجاد می کنند. روترهای پیکربندی شده با رابط های OSPF مانند  broadcast و NBMA از یک روتر تعیین شده استفاده می کنند تا بتوانند مجاورت را ایجاد کنند.

4ـ پروتکل Integrated IS-IS:

پروتکل مسیریابی Integrated IS-IS یک پروتکل مسیریابی link state می باشد. بنابراین قوانین حاکم بر آن مشابه قوانین link state می باشد. یعنی هر روتر اطلاعات لینک ها و روترهای متصل به خود را در شبکه ارسال می کند، در نتیجه در هر روتر اطلاعات توپولوژی شبکه وجود خواهد داشت. این پروتکل مشابه پروتکل OSPF  که سازمان های بزرگ و مشتریان ISP  از آن استفاده می کنند، می باشد. یک intermediate system یک روتر و IS-IS یک پروتکل مسیریابی می باشد که بسته ها را بین intermediate systems مسیریابی می کند. IS-IS با استفاده از پایگاه داده link state و اجرای الگوریتم SPF Dijkstra کوتاه ترین مسیر را انتخاب می کند. روترهای همسایه در لینک های  point to point و point to multipoint، مجاورت را با ارسال بسته های hello  و تبادل پایگاه داده link state ایجاد می کنند.

روترهای IS-IS در شبکه های broadcast  و NBMA  یک روتر مشخص را انتخاب می کنند که مجاورت را با همه روترهای همسایه در آن شبکه ایجاد می کند. این روتر مشخص و روترهای دیگر، مجاورت را با تمام روترهای همسایه از طریق خبررسانی چند رسانه ای multicasting در شبکه ایجاد می کنند. IS-IS  از یک ساختار سلسله مراتبی با روترهای سطح 1 و سطح 2 استفاده می کند. روترهای سطح 1 مشابه روترهای OSPF هستند که هیچ ارتباط مستقیمی با خارج از ناحیه خود ندارند. روترهای سطح 2 شامل نواحی اصلی می شوند که با نواحی دیگر ارتباط برقرار می کنند. هر روتر IS-IS دارای یک آدرس خاص برای مسیریایبی دامنه می باشد. همچنین IS-IS فرآیند مسیریابی را به جای یک شبکه، به یک رابط اختصاص می دهد.

درباره‌ی Cisco TrustSec بیشتر بدانید: